خودت را از من پنهان کرده ای و هرگز ندانسته ای
که در تو همیشه کسی هست که آبنبات هایش را روی جاده ها می اندازد
تکه های لباسش را به شاخه های کنار راه گره می زند

و هرچند قدمی که بر میدارد رویش را بر میگرداند و با چشم هایش به دنبال من میگردد

دفتر خاطراتی به حجم پاکت های خالی سیگار

تو را باید کجا بخاطر بیاورم؟

وقتی به این بی رحمی به خاطره ها سپردمت