جنگجو به جایی از داستان رسید و خشک اش زد
او با تمام ِ آنچیزهایی که باید برایشان میجنگید جنگیده بود
او در جستجوی نفسی بود که قلاب اش را به آن بیاندازد و بالا بکشد و مثل ِ سیبی گاز بزند
جنگجوی سنگین
جنگجویی از جنس ِ آهن ِ سیاه
جنگجوی زنگ زده
به شهر ِ سوخته رسیده بود
به بعد از فاجعه
به تناقض ِ میان ِ آنچه شکست می دهد و آنچه که شکست می خورد
جنگجو پنجه هایش را روی سینه اش کشید
فشار داد
تن اش پاره شد
قلب از پس ِ درد اش بر آمده بود
بیرون کشید اش
مثل ِ سیب مثل ِ تکه ای از یک نان
گاز زد
تلخ بود
تف کرد
روی زانو هایش افتاد
تو را صدا زد
نبودی
نیامدی
نخواستی
به تو فکر نکرد
چشم هایش را بست و خوابید

تو نفرت انگیزی عشق ِ من
واسه این نیست که دوستت دارم
نفرت انگیزی دیگه
نمیشه کاریش کرد
نفرت انگیز نبودن جزو معیارای من نیست

دلم نمیخواد شب که میشه یه چیز دیگه بفهمم که الان فکر میکنم فهمیدم
دلم نمیخواد نشسته باشی و واسه این داستان مسخره ای که ساختی فکر کرده باشی
من با خودم قرار گذاشتم که همه چیو ببینم
این قرار ِ بدیه
وختی جای چشم ِ سومم میخاره پیشونیم زخم میشه از دروغا
این تخت اگه میخواد جیر جیر کنه
فقط باید وختی باشه که خودت تنهایی داری توو خواب غلت میخوری
فکر من مریضه
فکری که نشه ازش قایم شد مریضه
اینو نوشتم که اگه امشب خلافش ثابت شد
همینجا بیام و بگم که گه خوردم
نفرت انگیز نیستی عشق ِ من