من از سر خودخواهی به این حال افتاده ام

آنقدر که تو را برای خودم خواسته ام

آنقدر که بدون تو تنهایی اطراف مرا میله های شبیه به زندان کشیده است

آنقدر که هیچ کسی را بجز تو نخواسته ام

آه اگر تنها کمی از سر خودخواهی به این حال نیافتاده بودم

اگر که تورا نمیخواستم

اگر که بی تو خود را تنها نمیخواندم

اگر بجز تو تمام این دنیا را خواسته بودم

تو ماندنی ترین و خسته کننده ترین اتفاق زندگی می شدی که به تنفر من مبتلا بودی

برایم که داستانتان را میخواند

مچاله می شوم

تو روی تخت دراز کشیده ای

او کنار تخت زانومیزند

سینه های تومیان لب هایش

بند بند انگشتهایش پوست زیر سینه هایت را فشار می دهد

پنجه های پای تو ملافه ها را جمع می کند

چشم های نیمه باز تو

مکیدن های از سر عشق

کبودی های روی گردنت که با یخ هم پاک نمیشدند

و

ناله هایی که با شرم وقیحانه ای پاک بود

تکرار می کنم انگشت هایم را

وقتی که بتو می رسند

وقتی که تن تو در گوششان می خواند

آهنگی که هرگز نشنیده اند

تکرار می کنم نفس هایم را

وقتی که به دریای میان لب های تو می رسند

زبان من دندانهای تورا بار ها چشیده است

مرا سنگ میزنی و من نمی دانم

شیشه ای ام که باید بشکند

یا کلاغی که باید بپرد

شاهکار؟

احمق ها

کدام شاه را دیده اید که کار کند؟

به خدا قسم دیوانگی نیست

اگرروزی صد بار هم که رد میشوم

بزرگراه کنار خانه تان صدای سلام مرا به تو

بشنود

روزهای بی پایان

فرقی ندارند

با روزهای پایان دار

کلا هیچ کلمه ای بی داشته اش با بی نداشته اش فرقی ندارد

برای ما

برای شما هم

شاید