35

چهار سال پیش ؟ پنج یا شیش سال پیش بود؟
آخرین باری بود که صداشو شنیدم
تا همین دیشب که توو خواب بهم زنگ زد
عاشق ِ اون صدای بنگیش بودم
مثل ِ یه حرومزاده ی با اصالت حرف میزد
اصلا مثل وقتایی نبود که ته ِ پشت بوم گریه می کرد و هیچکی جز من نمیدیدش
بچه ننه ی دوست داشتنی و حال بهم زن ِ من
واسه من اون موقه ها یه جنتلمن بود که با هیچکس حرف نمیزنه و همیشه تنها را میره
یکی که قبل از اومدنش من عاشق ِ نگا کردن ِ اسکلت آهنی ِ خونشون بودم
تا وقتی که کم کم ساختنش و سر و کله ی اونم پیدا شد
با اون دوچرخه ی احمقانه ی سبز ِ لاغر مردنیش
اون پنجره ی وسطی ِ طبقه ی سوم
ساعت ِ دوازده ِ شب و من و تو
شاید واقعا باید اون همه سال همونجوری میگذشت
تا بلاخره بفهمم که اصلا بلدی حرف بزنی یا نه ؟
دانشگاه که میرفتی بهم میگفتی پنجره ی اتاق مامانم و نگا کن
دلم براش تنگ شده... همون موقه باید میفهمیدم تنها کسی که تو دلت براش تنگ میشه مامانته
حتی باباتم نه
حتی اون دوتا خواهرتم نه
خلاصه اینکه وقتی دیشب با صدات اومدی توو خوابم
یادم افتاد که یه زمانی دیدنت خوشحالم میکرد
حتی عشقم نبود
یه هیجان بود واسه کشف ِ یه حرومزاده که با بقیه حرومزاده ها فرق داره
شاید این همه ی چیزی نبود که قرار بود بنویسم
فقط میخواستم یجایی یجوری یادم بمونه
که تو فقط یه بار اومدی توو خوابم
اونم دیشب
ازپشت تلفن
اره تو دیشب یه عوضی بودی با اون صدات که شبیه صدای هیچ احمق ِ دیگه ی تو این دنیا نیست
این شاید تنها دفعه ای بود که از تو نوشتم
آره تقریبا اولین دفعه بود

36

یک امتحان ِ دیگر هم از سرم گذشت
هیچ کسی جز تو ارزش ِ همخوابگی را ندارد
اما تا دلت بخواهد حالت تهوع
چیزی که من چند روز است دچارش ام

37

ما در دهان ِ هم آدامس هم جویدیم حتی
ولی افتر ایت ِ لعنتی یک چیز ِ دیگر بود

38

این بزدلی نیست
بعد ِ تو من حتی به هوس هم دچار نشدم
کاش هر کسی ذره ای از تو را در خودش داشت
که بخاطر آن هوسم بیدار شود
که بخاطر ِ آن من فاحشه ی تمام ِ دنیا شوم

39

من اسب ِ بالدار و تک شاخ و سفید و رویایی نبودم
من آن وحشی سیاه ِ یال پریشانم
که تمام ِ تن خیس از مه است
من یک حجم ِ شیشه ای ام
که سیاهی ام را از رعشه های تو
در آخرین باتلاقی که تویش گیر افتاده بودی وام گرفته ام
من دود ام و هر آنچه که محو می شود
من رقص ِ هاا و هاا ی بیرون آمده از لب های تو ام
به وقت ِ نفس کشیدن ات در سرما
من همان جنبش ِ اِل وارَم در میدان ِ جنگهای شطرنجی
من همانم که اگر زخم بردارم خلاص نمی شوی اگر گلوله ات را حرام ام کنی
من سیال جمله های هیچ گاه از پا نمی افتم ام
من یک اسب ام
شیهه می کشم
و این نماز ِ من است

40

خیالم راحت می شود
وقتی که یادم می افتد
که تنها من بودم آنکسی که
لب های تو را به عشق بلعید

41

مثل ِ سگ هایی که وقتی پایت از صندلی آویزان است
بی آنکه بدانند
شهوت را بیاد ِ تو می آورند

00

من این هرزه گی را در تو ستایش می کنم
من همیشه معتاد ِ اخلاقیات ِ به هدر رفته بوده ام
و چیزی مرا از ادامه اش سلب نمی کند